عالم دوباره غـرق شمیـمی معطرست            تابـیـده بر زمیـن قـمری که مـنوّرست
ماهی که در جزا ز شفیعان محشرست            معصومه آمده گل موسی بن جعفرست

جـشن ولادتـش شده دم از شعـف بزن
بی‌وقـفـه نـاز مـقـدم جـانـانـه دف بزن

از عشق او زمین و زمان در تلاطم است            روشن ز نور او قمر و شمس و انجم است
فضل جهان به پیش مقامات او گم است            پرواز عاشقان همه دم جانب قـم است
شکر خدا که این دلمان چون کبوترست
پا بـست این سلالـۀ زیـبـای کـوثـرست

آمـد ز یـمن مـقـدم او جان صفا گرفت            دنـیای عاشـقی هـمه عـطر ولا گرفت
باید میان جـشن سرورش عـطا گرفت            عـیدی ز مادر و پـدرش کـربلا گرفت
خوشبخت کسی که طالع او فوق العاده شد
عــیـدی او زیـارت ایـن خـانـواده شـد

دارد چـه جـلـوه‌ای جـنـم کـبریـایی‌اش            نــور خـدا رسـد ز جـمـال خـدایـی‌اش
بـاشـد عـیـان نـشـانـۀ خـیرالـورائی‌اش            فخـر البـشر میان جهـان شد فـدایی‌اش
باشد کـریـمه بر هـمگـان او کـرم کـند
بیـچاره را به یک نظرش محـترم کند

عشقش نشانه ای ز سرشت حلال ماست            نامش نگار و نقـش نگـین مدال ماست
دیوانگی ز جام و می‌اش شرح فال ماست            قسمت شود اگر حرمش اوج حال ماست
به به عجب صفا به خدا پشت این درست
آقـا بود هرآنکه بر این خانه نوکرست

همپای عرش حضرت حق پرچمش بود            ایـن ذرّه‌ای ز جـایـگـه اعـظـمـش بود
در مـدح او مـدیـح دو دنـیا کـمش بود            او مهـربـان چـنـان پـدر اکـرمـش بـود
عـزّت دهد قـسم به خـدا فـیـض نام او
شـکـر خـدا شـدم ز ازل مـن غـلام او